Bir yeri güzel yapan, yaşanacak bir hale getiren hiç kuşkusuz ki, içinde yaşayanlara bağlıdır. Bir İlin, kasabanın, köyün, beldenin, mahallenin, hanenin… Hayata güzel başlayabilmeleri için orada yaşayan tüm insanların mutlu ve gelecekten umutlu olmaları gerekir.
Yaşadığımız yerleri güzelleştirmesi gerekenler ise o yerin seçilmişleri, atanmışları, sivil toplum kuruluşları, politikacıları başta olmak üzere tüm dinamikleridir. Bunun için de, başta o yerin belediye başkanları, yerel yöneticileri, sivil toplum kuruluşları, oda ve dernek başkanlarının kültürlü, birikimli, yetenekli olmaları, bu nitelikleriyle koltuklarını doldurmaları gerekir.
Eğer yaşadığımız il, ileriye gitmek yerine hep yerinde sayıyor veya sürekli geriliyorlarsa, bunun en önemli sorumluları işte bu birikimsiz, alt yapısız, yaşamlarında doğru dürüst tek kitap bile okumayan, buna karşın özeleştiri yapmadan, hep bu koltuklara talip olan kişilerdir. Bu kişiler, koltukları büyüdükçe, küçüldüklerinin farkında bile değillerdir, ne yazık ki.
Değerli vaktiniz fazla almadan biraz tebessüm ederek size aklıma gelen bir Nasrettin Hoca fıkrasıyla yazımıza noktayı koyalım
Nasrettin Hoca, bir gün, eşeğini hava alsın diye evinin damına çıkarmış. Aradan bir süre geçtikten sonra, “Yeter artık, inme zamanı geldi” diyerek, damdan aşağıya indirmek için yularından çekmiş. Hoca, kan ter içinde kalmış ama nafile yere uğraşmış. Eşek, bir türlü inmemiş.
Yorulan Nasrettin Hoca, damından inmeyen eşeğe, “Ne halin varsa gör!” diyerek, eşeği evinin damında bırakıp, kendisi damdan aşağı inmiş. Hoca, evinin damından inince, oynama alanı bulup iyice rahatlayan eşek, hoplamış, zıplamış durmuş, evin damında. Eşek, öyle çok zıplamış ki, en sonunda Nasrettin Hoca'nın toprak olan evinin damı daha fazla dayanamamış ve delinmiş. Aşağı düşen eşek de ölmüş.
Eşeğin sonunu ibretle izleyen Nasrettin Hoca, hemen gereken dersi çıkarmış: “Demek ki, eşeğin mertebesini yükseltirsen, hem bulunduğu yere zarar veriyor, hem de kendisine!”
Kendinize Dikkat edin
