Korku nedir bilmez Türk askeri.
Bu vatan sevdası olmasaydı verilir miydi onca şehit.
Toprağımızın her karışını kanıyla sulamış Mehmetçikler olmasaydı her sabahın erken saatinde doğan güneş nasıl karşılanırdı bilinmez.
Bizler her günümüze yeni planlarla uyanmayı, huzur dolu günler geçirmeyi, aynı rahatlıkla sorunsuz bir şekilde evimizin kapısından girebilmeyi başara biliyorsak elbette bedeli birileri tarafından ödeniyor. Bu asla unutulmamalı.
Her gün haberlere çıkan şehitlerimiz olduğu gibi adını bile duymadığımız nice mehmetçiklerimiz var bu hayatta.
Birileri hayatlarından fedakarlık veriyor ki ailesi, karısı, çocukları mutlu huzurlu yaşayabilsin diye. O canlar tek bir ana ve babanın evladı değil tüm Türkiye'nin evlatları. Tek bir Mehmetçiğin burnu kanasın hepimizin ciğerine ateş düşer sanmayın ki tek bir eve yas düşer.
Zordur vatan görevi yapmak, zordur kendini vatana adamak. Yaşantıları konfor içinde değildir. Görev esnasında uyku nedir bilmezler, açlık, susuzluk, acı nedir bilmezler. Yeri gelir başları altına koydukları yastıkları taş, yorgan niyetine de gökyüzünü alırlar üstlerine. Işıkları yıldız ve ay, niyetleri kıblemizdir.
Canlarını arkadaşlarına emanet ederler. Aileleri, sevdikleri, dostları birlik olurlar. Zordur vatan görevi yapmak. Haberlere çıkan şehitler bizleri üzer en derinden yaralarda ya aynı görevde omuz omuza, sırt sırta savaşan dostlarına ne demeli. Bir saat önce gülen yüze bakan o gözler o an kefenli halini görürler ve asla gitmez o hali gözlerinden. Zordur vatan görevi yapmak hem bedenen hem de ruhen.
Rabbim sizleri korusun tüm vatanı görevini yapan canlarımızın ayağına taş değmesin. Yüzümüz ak ve alnımız hep dik olsun. Göklerde dalgalanan şanlı bayrağımız siz oldukça var olacak.
Sevdikleriniz ve hep bizimle kalın.
