Kasım 2022 Erzurum
Birkaç seneden bu yana, 9 Kasım’da TABYALARA YÜRÜYÜŞ YAPILIYORDU!
Nerde ise gelenek haline gelip devam edecekti; tam bu aylarda KOVID SALGİNİ, gelip engelledi!
Bu yılda bu etkinlik, bu coşku yapılamadı, halk deşarj olamadı!
Her yıl 9 Kasım’da Tabya baskınını lanetlemek; baskın sonrası milletin top yekûn koşup askerine yardım ederek, düşmanı boğup ve zaferle sonuçlandıran;
Halk / DADAŞ kahramanlığını, gençlere göstererek anlatma fiilini; bu yılda icra edilemedi:
Yerinde anamadık, koşamadık, konuşamadık, toplanamadık kutlayamadık…
Lokal olarak anıldı anlatıldı… Umarım yeteri kadar anlatılmıştır…Şehitlerimize rahmet diliyorum.
Bu etkinlikler anmalar neden yapılır?
MİLLİ DUYGULARI geliştirmek olayları doğru anlamak, düşmanların hedeflerini sezmek, atalarımızın kahramanlıklarını içselleştirmek ve düşman/dünya siyasetini anlamak…
Ne mutlu ki böyle kahramanların torunlarıyız!
Bu yürüyüşlerden çıkardığım manaları ve yorumları yıl dönümlerinde yazmıştım:
Üç yıl önce yazdığım –TABYALARA YÜRÜYÜŞÜN- coşkulu kalabalığı, amaç ve anlamını içeren metni aynen sunuyorum…
TABYALARA YÜRÜYÜŞ Kasım 2019 Erzurum
Bu yürüyüş tarifi mümkün olmayan; coşkulu, heyecanlı, ender bir yürüyüştü…
İlk başlatanları ve şimdi yardımcı olup yönlendirenleri kutluyorum.
Kahraman şehitlerimize rahmet diliyorum…
Yediden yetmiş yediye kadar:
Dedeler, nineler, çocuklar, kucaklarda ve omuzlarda, küçük yaşta çocuklar dahil, herkes yürüyordu, koşuyordu…
Bayraklar ellerde, dualar dillerde, insan seli akıyordu Tabyalara…
Atalarını anıyorlar, rahmet diliyorlardı; içten içe de düşmanları (o zaman ki ve şimdi ki) lanetliyorlardı…
Bu yürüyüş kolaydı, yol düzdü, karşıda düşman yoktu, risk hiç yoktu!
Toplanmakta zor değildi. Özünde birlik, dayanışma ve bağlılık olan halk uyarı ile, bir kıvılcım ile toplanabiliyor ve harekete geçebiliyordu.
Bu toplanma ve yürüyüş için, camilerden cuma günü duyuru yapılmıştı... Atalarını anmak, kahramanlıklarını göz önüne getirmek, gençlere ve çocuklarına aktarmak gerekli idi ve büyük bir zevkti.
Düşmanları ise, lanetlemek, yermek duygu tatmini olabilirdi. Çünkü onlar haksız ve adalet siz idiler... Bugün içinde iç ve dış düşmanlara gözdağı vermek, işin ve hareketin özü idi…
Ama görünmeyen başka duygu ve arzularda vardı. Bunlar:
Hava yapmak, TV’lerde görünmek, topluca bağırmak, nara atmak… bölge halkının bariz özelliklerindendir. Birçoğu bu özelliklerden dolayı katılıyordu...
Her ne olursa olsun, o faciayı ve peşine yapılan o kahramanlığı hatırlamak ve anmak, çok erdemli bir haslettir. Milletimiz / Dadaşlar, bunu yapıyorlardı…
Ayrıca; genç ve çocuk yaştaki evlatlarımıza iyi örnek olmak, ataları, tarihi ve davranışları tanıtmak ve davranışları aşılamaktır asıl olan…
Görerek alışır, yaşayarak öğrenir, ilkesinden; gençlerimiz bunu görüyordu ve izliyordu...
Ama bu topluluk biraz fazla duygu saldı. Kalabalık topluluklarda bu duygusallıklar tabiidir, kaçınılmazdır. Duygusallık gerçekler dışına çıkıp dalga dalga yayılabiliyordu
DAD AŞLAR ATALARINA YÜRÜDÜ….
Yazı devam edecek, hoşça kalın.
Uz. Dr. Ayhan yiğit
